خنده هایت

نامه عاشقانه همسرم  به من

این نامه عاشقانه همسرم به من را گذاشتم تا روحیه دوستانم به خاطر نوشتن اون پست پایینی عوض بشه .

این گل زیبا را تقدیم میکنم به تک گل زندگیم که بیشتر از همه دنیا دوستش دارم وهمیشه برای سلامتیش دعا میکنم

میدانم تو تمام وجودم را دوست داری از خنده های دلربایم  گرفته تا چشمان زیبایم همه اینها فدای تو جانم

حس خوبی است این خیال نازنینت

به سر دردهای کاری ام تسکین میدهد.

وقتی به خنده هایت فکر میکنم انگار نقشی متفاوت در شاهکار خداوندی می بینم

تندیس خنده ات ، در میدان ذهنم ترافیک پر ازدحام افکار را سیال و روان میکند.

خنده هایت امید را پروار میکند.

آرزو را پرواز میدهد.

آشیانه را آذین می بندد.

و جوجه های گرسنه و شلوغ زندگی را اشتیاق می افزاید.

همیشه گوشه آن خنده هایت جایی برای نشستن من پیدا می شود.

چای داغ با قند لبانت چه می چسبد وقت غروب

وقتی که از کمند کار می گریزم و به آشیانه گرم و نرم نگاهت پا میگذارم

همیشه دوست داشته ام به لبهایت تلنگری از سر شیطنت بزنم

و تو انگار که هیچ نمی دانی در این بازی من

نقش فریب خورده ای را بازی میکنی که از شاخه های باغش سیبی را کودکی تیزپا دزدیده باشد.

خدا را شکر

هنوز خنده های فریبنده ات ماهرانه بر اندک چروک زنانگی ات چون شوالیه ای پیروز قامت علم کرده اند.

دوستت دارم از لحظه ای که ناغافل شکار نگاهت شدم تا امروز که غلام خنده هایت.

شیوه ی نامه نگاری این است  که سلام را ابتدا میکنند

اما این نامه  شروعش از اینجاست دلبندم!

پس

سلام بر خنده های همیشه شکوفه بارانت

ره نوشت :از قدیم گفته اند جواب ابلهان خاموشی ست