زنی خندان

در پس آن صورت همیشه خندانم هیچ کس باور نمیکند زنی نشسته با احساساتی به نازکی شیشه .

به شیرین که میگویم از آن رمان های نابش برایم بیاورد رمان هایی را با مضامین غمگین انتخاب میکند وقتی میگویم چرا؟؟؟  میخندد ومیگوید خانم شما که همیشه خندانید بگذار یک بار هم با خواندن رمانی غمگین گریه کنید .

با همکارانم که هم صحبت میشوم به خاطر انکه هرگز چهره غمگین مرا ندیده اند وقتی از ناراحتی هایشان صحبت میکنند با اشاره به من میگویند تنها کسی که هرگز غمگین نمیشود تویی. از این حرفشان بازهم میخندم وچیزی نمیگویم

با آشنایان که همنشین میشوم از دیدن خنده هایم لذت میبرند ومیگویند مگر چیزی هم تو را ناراحت میکند .

با فروشنده که صحبت میکنم اگر بخندم فکر میکند از او خوشم امده

گویی باید همیشه بگریم یا اخمو باشم تا دیگران به احساساتم وجدی بودنم پی ببرند .

چه کنم که نمیتوانم خنده را از لبهایم دور کنم حتی زمانی که اندوهی قلبم را میفشارد .

شاید این هم نعمتیست که خدا به من هدیه داده تا دیگران از خنده هایم شاد شوند ومن از درون  آب