میدونم که این روزهای سخت هم میگذرند مانند همه روزهای گذشته ولی هر روز که میگذرد چیز جدیدی یاد میگیرم اینکه زیادی به دیگران بها ندهم وعمرم را به صرف خدمت به دیگران نکنم باید به خودم برسم مدت هاست که از خودم غافل شده ام منظورم با آرایش کردن ولباس پوشیدن واین چیزه ها نیست از درونم غافل شد ه ام .

میخوام خیلی کاره ها را که تا الان پشت گوش انداخته ام شروع کنم .من قوی هستم وبااراده خیلی زیاد این را میدونم اگر کاری را بخوام انجام بدم تا به اتمام نرسونم ول کن نیستم .باید سکوت کنم واز ادم هایی که با رفتار واعمال خود ازارم میدهند دوری کنم .اجازه نمیدهم آن سالهای پر از درد دوباره تکرار شوند .سالهایی که با قرص اعصاب وبیماری های جسمی طی شد  همین چند روزه از بس  اعصابم خراب بود دوباره مریض شدم اونم منی که هیچ هوای سرد وگرمی نمیتونست بیمارم کند روح خسته ام بیمارم کرد .

 نصیحت: پیش از انکه درباره شخصیت من قضاوت کنی بایدخودت را جای من بگذاری و از مسیری که من گذشته ام عبور کنی وبا غصه ها .تردید ها ترس ها ودردها وخند هایم زندگی کنی . میخواهم این سه قانون را در خودم تمرین کنم تا شادیم را به دست بیاورم

1خود را با آدم هایی که لایق داشتن هیچ جایگاهی در زندگیم نیستند دچار استرس نکنم

2 هیچ گاه احساساتم را بیش از حد صرف چیزی نکنم چون حتما در این مورد صدمه میبینم

3بیاموزم بدون نگرانی زندگی کنم چون خدا هوایم را در همه حال دارد به او اعتماد میکنم وایمان دارم .