به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى، از روان پزشک پرسیدم شما چطور
می‌فهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟
روان‌پزشک گفت: ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چایخورى، یک فنجان ویک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند.من گفتم: آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ تر است.روان‌پزشک گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد... شمامی‌خواهید تختتان کنار پنجره باشد؟
نتیجه گیری :
۱-راه حل همیشه در گزینه های پیشنهادی نیست
۲-در حل مشکل و در هنگام تصمیم گیری، هدفمان یادمان نرود
3-همه راه حل ها همیشه در تیر رس نگاه نیست