اگر باشد دنیا به کام است .همه چیز رو به راه است .خنده مانند اب روی لبها لبریز می شود عالم بیرون بر مراد وعالم درون شاد شاد.اگر خوشبختی از ان کسی است آن تو هستی .برتر از آفتاب می درخشی و زیباتر از ماه دل می نوازی .تمام غصه ها کمرنگ ،و ناله ها بی صدا می گردد.همای سعادت بر اسمان ایامت چون عقابی در پرواز خواهد بود .
زندگی حلاوتش را به رخ عسل می کشد .ستاره سهیل ازآ ن توو یاور شانس واقبال تو خواهد بود .دری را به روی خود وپنجره ای را به سوی خورشید بسته
نخواهی یافت. عشق با تمام نیرو در تو می جوشد ومحبت با پتانسیل عظیمش بر تو می ریزد وعاطفه با لطافت بهشتی اش بر تو می آویزد .همه چیز از ان تو وبرای تو و
در خدمت تو وبه کام تو خواهد بود .اگر باشد.
اما اگر نباشد ،بهتر است که جان نباشد ،دنیا نباشد .اگر نباشد خزان به باغ زندگی می افتد .گل های نسترن به زیر چرخ های ماشین زمان لگدمال می شوند .نفسها می شوند
یک آه وراه گلویت را می بندند .بخت به تو پشت کرده وبد یمنی گریبان زندگیت را محکم خواهد گرفت. خنده هایت به سختی خواهند گریست ،امتداد نگاهایت به بن بست می رسد وبرق چشمانت به خاموشی می گراید از بودنت بیزاری ، در رفتنت ناتوانی ،از نیستیت هراسان .بهغروب می مانی با آن همهدلتنگی ودلواپسی .شاپرک های آرزوهایت بالهایشان را از دست می دهند شاخه های امیدت خشک می شوند وغنچه های اشتیاقت می پلاسند .ریشه های صبرت می خشکند وجادهای هدفت گم می شوند .
یکی می ماند آن هم تویی .اگر نباشد رنگی نیست ،حرفی نیست ،عزمی نیست ،راهی نیست وکسی نیست .خدا نکند که نباشد اما چه میتوان کرد .نیست ...که نیست... که نیست .