تقدیم به آن که با تمام وجود دوستش دارم

ناز پروده عشق تو شدم ، جان منی                                 درد خود با که بگویم که ، تو درمان منی

دین و دنیا و همه هستی من رفته به باد                                     هیچ سرمایه مـرا نیست ، تو ایمان منی

یاد تو روشنی ذهن پریشان من است                                  در شب تیره هـجران ، مه تـابـان منی

کور دل بودم و با عشق تو بینا شده ام                                روشنـی بـاد ترا ، ای که تو چشمان منی

زنده کردم دل پژمرده به عشقت ، ای دوست
                                  امشبی را در این خانهِ دل ، تو مهمان منی