رهگـــــــــذر

برداشت آزاد بدون دلسوزی

دوست دارم حرف دلم را بزنم حرفی که مدتهاست تو دلم مونده وداره غمباد میشه واگر ادامه پیدا کنه فکر کنم به دیوانگی یک معلم (ستوده )منجر میشه .

دیگه مغزم وعقلم توان نداره کارهای بعضی ها عذابم میده ومثل سوهانی روحم را آزرده میکنه ونمیتونم هضم شون کنم

من در عین حال که زنی قوی، شوخ وخندانی هستم ولی روح بسیار حساسی دارم وبعضی کارها را نمیتونم تحمل کنم

دوست دارم اینجا را برای همیشه ترک کنم ولی نمیشه .

ایکاش هیچ وقت با اینجا آشنا نمیشدم .

ایکاش هیچ وقت رهگذری نبود وخاطراتی نبود

من دیگه نمیدونم چی بگم شما هر چی دوست داشتید بیان وبگین اینجا آزادی کامله .

هر چی میخواهد دل تنگت بگوولی نصیحت نه

ستوده شنبه 7 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 10:44 ب.ظ

یک دوست پیشنهاد داد که حالا که سال تحصیلی داره تموم میشه هر کس خاطره جالبی از دانشگاه یا مدرسه داره(حال یا گذشته) بیاد بگه تاهمه استفاده کنند البته خاطره باید خلاصه باشه که دوستان بتونند به راحتی بخونند

اولین خاطره را خودم شروع میکنم .

ترم اول سر جلسه امتحان خودم بود وتودفتر نشسته بودم تا برای رفع اشکال احضاربشم سالن آروم بودمنم برای شستن دست ها وارد دستشویی شدم همینکه در دستشویی راباز کردم یک موش گنده ای جلوم سبز شد من را میگی یک جیغ بنفشی کشیدم ودررفتم مدیراز دفتر اومد بیرون وگفت چیه بازموش دیدی (یک خاطره از مدرسه موشها)

ره نوشت :امروزمراقب امتحان تاریخ کلاس دوم ها بود یک برگ تقلبی گرفتم اما دلم نیومد به دفتر بگم برای اینکه از امتحان محروم میشد .یاد تقلبی خودم افتادم

ستوده پنج‌شنبه 5 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:33 ب.ظ

مادر فرشته زمینی

روز مادر وروز زن را به مادر نازنین و ومهربانم وخواهران عزیزم ودوستان گلم تبریک میگویم
مادر خوبم
به تو سلام می کنم، تا خانه عروجم با دعای تو بنا شود

و دلم در آسمان آبی مهرت رها شود

روزت خجسته، لبانت پر ز خنده و دلت شاداب و سرزنده باد .

ای روشنی قلب من و دیده گان من

عشق وصفا ومهرومحبت نشان تست

ای پرتو امید به دل ناتوان من

مادر که از وجود تو است هستی تنم

ای جان من، فرشته من ،همزبان من

مادر ز مهر تو به دلم آرزو دمید

ای گلشن خجستهء من گلستان من

جبران زحمتت نتوانم به سر کنم

ای چلچراغ وادی نام و نشان من

شبهای بی ستاره تو بودی انیس دل

ای نور تابناک و مه ی آسمان من

رفتی و ازغمت پر و بالم شکسته شد

ای دلنواز و همدم شیرین زبان من

دارددلم دعای شب وروزبرای تو

روح تو شاد مادر روشن روان من

دارم یقین بهشت عدن زیر پای تست
اینم مادر فداکار (ستوده )

ستوده سه‌شنبه 3 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 11:09 ق.ظ

یک روز به یاد ماندنی

چقدر از خودم خجالت کشیدم برای اولین بار بود که مجبورر شدم اینطوری امتحان ضمن خدمت بدم .

حدو25 روزپیش برای ما از طرف آموزش وپرورش یک دوره غیر حضوری 20 ساعته ضمن خدمت گذاشتن وقرار شد که کتابی را که معرفی کردن بخونیم وامتحان بدیم .

اما هر چی تو کتاب فروشی های شهر را گشتیم این کتاب پیدا نشد فقط عده کمی از همکارانی که سال 84 این کتاب را امتحان داده بودن اونو داشتن وبقیه نه .

منم چند روز قبل تواینترنت پیداش کردم ولی حجمش زیاد بود ووقت خوندن نداشتم تا اینکه یکی ازدوستان گفت که بگرد دنبال خلاصه اون ومنم بلاخره پیداش کردم ودر آخرین لحظات یعنی دو روز قبل به دستم رسید .با چه مکافاتی اون رو خوندم ودیروز رفتم که امتحان بدم .

شده بودم مثل دانش اموزان شب امتحانی صبح زود بلند شدم و بقیه جزوه را خوندم

سرجلسه امتحان دیدنی ها بود همکاران همه دونفره رو نیمکت نشسته بودن واونهایی هم که کتاب داشتند کتاب ها را آورده بودن سر کلاس .

وقتی سوالات را دادن همه به همدیگه نگاه میکردن وبا صدای بلند از هم میپرسیدن واونهایی هم که بلد بودن با صدای بلند جواب ها را میگفتن امتحان openbookبود

یک وضع خنده داری بود حتی خود مراقب هم کتاب را باز کرده بود وداشت پاسخ نامه را جواب میداد .

منم هر چی بلد بودم از خودم زدم ولی چون خلاصه کتاب را خونده بودم بعضی سوالت را نداشتم ومجبور شدم که از صدای دیگران استفاده کنم

جالب بود وقتی از طرف اداره برای بازدید اومدن همه ریلکس کتاب ها باز کرده زل زده بودن به آقایون یکی از آقایون درگفت میبینم که مراقب اینجا هیچ کاره است .

منم گفتم اگر میدونید با خودتون ببریدش دفتر بلاخره هیچ کس از رو نرفت وبا کمال جرات نشستیم وتقلبی کردیم و حتی مجبور شدیم پاسخ نامه بگیریم تا خط خوردگی تقلبی مون را لو نده .

ره نوشت1 : این نوشته برای دانش آموزان بد آموزی داره لطفا دانش آموزان از خوندن آن پرهیز کنند

ره نوشت 2: حالا احساس دانش آموزان درس نخون را سر امتحان درک میکنم که به هر تخته پاره ای برای تقلبی متوسل میشن .

ره نوشت 3 : من نمیخواستم تقلبی کنم چون از این کار خیلی بدم میاد گوش هام خودشون جواب ها را میشنیدن

ره نوشت 4:کارم را اصلا توجیح نمیکنم میدونم زشت بود ولی خب چاره ای نبود بدون کتاب امتحان دادن همینه دیگه

ستوده شنبه 31 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 04:31 ب.ظ

خبرهای رهگذری

چند روزه که میخوام آپ کنم اما نمیتونم فکرم درگیر پسرم بود اما امروز تصمیم گرفتم که بیام و یک چیزی بنویسم .

من نه میتونم مثل کوروش وآرمان عزیز شعر از خودم بنویسم ونه مثل فریناز آن جوری با خدا راز ونیاز کنم ونه مثل بقیه دوستان خاطرات روزانه .

نمیدونم شاید من آدم کمال گرایی هستم ودوست دارم چیزی بنویسم که خودم راضی باشم واینم اولین حرف روزانه ای هست که دارم مینویسم .

ره نوشت 1:فردا مهمان دارم ومن وهم همسرم هر دو باید بریم سر کار خیلی بد میشه که مهمانم را تنها بذارم ولی چی کار کنم چاره ای نیست

ره نوشت 2:سر جلسه امتحان جغرافی مراقب بودم یکی از بچه ها یک سوال از معلمش پرسید که از تعجب ماتم برده بود از این همه هوش واستعداد انها وآن هم این که پرسید آثار گردشگری ایران یعنی چه بعد سی وسه پل کجاست من را میگی کلی سر جلسه خندیدم

ره نوشت 3:دیروز رفتم رادیولوژی عکس پسرم را بگیرم یک پسربچه 2 ساله ای را دیدم عقب مانده بود و نمیتونستم راه بره و فقط دست وپاهاش را تکون میداد ولی بدنش تعادل نداشت ونمیتونست درست بشینه وقتی دیدمش که اینطور مظلومانه سرش را به صندلی میکوبه اشک تو چشمام جمع شد ویاد پسر خودم افتادم وخدا را به خاطر داشتن بچه های سالم هزار بار شکر کردم شکلکهای مژی جوووووون